‘आई...!’ तिनं हंबरडा फोडला, ‘तो मला सारखं माझ्याबरोबर सिनेमाला चल असं फोर्स करतो. आणि म्हणतो, मला तुझ्याशी लग्न करायचंय.. आज पण तो तसच म्हणत होता’
आईनं महेशला फोन केला. त्याला जाब विचारला.
तो म्हणाला, ‘तुमची पोरगी कशी आहे हे माहीत आहे ना तुम्हाला? ती खोटं बोलतीय. खात्री करून घ्यायची असेल तर आपण भेटूया तिघं. समोरासमोर चर्चा करूया’
आईनं फोन ठेवून दिला.
‘तो मला सारखं माझ्याबरोबर सिनेमाला चल असं फोर्स करतो..... आणि म्हणतो, मला तुझ्याशी लग्न करायचंय’ हे तिचे त्याच्यावरले आरोप भयानकच होते. सिनेमा तिलाच पहायचा असे आणि तीच ठरवत असे कोणता सिनेमा बघायचा आणि कधी बघायचा ते. त्यांची ओळख झाल्यावर तो म्हणाला होता, ‘आपल्या वयात खूप अंतर आहे. ते नसतं तर मी तुझ्याशी लग्न केलं असतं. पुढच्या जन्मी जरा लवकर जन्म घे, माझ्यानंतर. तेंव्हा बघू.. पण आता माझ्या मनात तुझ्याबद्दल तशी कांही भावना नाही आहे. You are just a friend of mine... rather my daughter.... तुझ्याबद्दल माझ्या मनात गैरभाव येऊ नयेत म्हणून आजपासून मी तुला माझी मुलगी मानत आहे’
तिला दोष देण्यातही कांही अर्थ नाही. लहानपणापासून तिचा माइंड सेट निगेटिव्ह बनला होता. ती स्वत:ला शापित समजत असे. आपल्याला चांगलं भविष्य नाही हे तिनं मनोमन पक्कं करून घेतलं होतं. तिच्या झालेल्या अशा चुकीच्या माइंडसेटमुळं तिनं महेशचा फायदा आपल्या चांगल्या भविष्यासाठी करून घेण्यापेक्षा टाईमपाससाठी करून घेतला. तिनं तिच्या आईला त्याच्याबद्दल जे खोटंनाटं सांगितलं त्याबद्दलही तिला दोष देण्यात अर्थ नाही. बहुतेक मुली आपला बचाव करण्यासाठी, आपल्या चुका लपवण्यासाठी हेच टेक्निक वापरतात. त्यात ही मुलगी तर वकील.
पण पुढं ती फोनवर त्याला म्हणाली, ‘दोष तुझाही नाही आणि माझाही नाही. हा काळच आपल्या दोघांसाठी खराब आहे. तरीपण माझं चुकलंच... मी तुला गृहीत धरायला नको होतं. आता आपण पुन्हा नवी सुरवात करू. मी आता सिरिअसपणे वागेन. आपण दोघंही एकमेकांचा फायदा करून घेऊ. वकील म्हणून एस्टॅब्लिश होणं हेच माझं आता एकमेव ध्येय असेल’
तो आनंदाने तयार झाला. म्हणाला, ‘मीही तुला कोणत्याच बाबतीत फोर्स करणार नाही. तुला फोर्स करणं हे तुझ्या भल्यासाठी असलं तरी ते चुकीचंच आहे. तू तुझ्या गतीनं काम कर. खरं म्हणजे मीच चुकलो. मी विसरलो होतो, तू तू आहेस आणि मी मी आहे. आपण दोन स्वतंत्र व्यक्ति आहोत. मी तुला टाईम आणि स्पेस द्यायला पाहिजे होती. तू मला माफ कर.’
‘तू पण मला माफ कर’ ती म्हणाली.
पण पुढं काय झालं तिलाच ठाऊक, तिनं त्याला मेसेज पाठवला, ‘तुझा माझा संबंध संपला. मला आता तुझ्याशी कांही देणंघेणं नाही’. तिनं त्याच्याशी संपर्क तोडून टाकला. त्याचा फोन ब्लॉक केला.
तिला समजावण्यासाठी त्यानं तिला एक इमेल पाठवली. तुझ्यासाठी काय काय केलं ते आठव म्हणाला. तिचं उत्तर आलं, ‘माझ्यासाठी तू कांहीच केलं नाहीस. मला तुझ्याकडून एकही क्लाएंट मिळाला नाही, सगळे क्लाएंट्स मी माझ्या बळावर मिळवले. मला कुणा मोटीव्हेटरची गरज नव्हती आणि नाही. मी माझ्या बळावर सगळं कांही करू शकते. .....तू माझे आयुष्य कंट्रोल करण्याचा प्रयत्न केलास.... माझा मालक असल्यासारखा वागलास... माझे सगळे आर्थिक सोर्सेस तू बंद करून टाकलेस.... आणि तुझी नजर कांही माझ्यापासून लपून राहिली नाही... तुझे छुपे हेतू मी कधीच ओळखले होते.. तू माझा बाप म्हणवून घेण्याच्या लायकीचा नाहीस .... Now get lost from my life’
तिचे हे भयानक आणि तद्दन खोटे आरोप ऐकून तो हादरला. एखादी मुलगी एवढं खोटं कसं काय बोलू शकते? एवढी कृतघ्नता?
त्यानं लिहिलं, ‘It is enough..... तू जे आरोप करत आहेस ते तुझ्या कृतघ्नतेचा कळस आहे..... माझे जर छुपे हेतू असते तर मी तुझ्या आईला आपले भांडण झाल्याचे मुळीच कळवलं नसतं.... आणि एकवेळ असं मानले की माझी नजर वाईट होती आणि माझे छुपे हेतू होते, ते तुला आधीपासून माहित होतं, तर तू इतके दिवस ते सहन कसं केलस? की ते तू एन्जॉय करत होतीस? भांडण झाल्यावर तुला उपरती झाली? आता मला कळलं... तुलाच माझ्याशी लग्न करण्याची इच्छा असावी. नाहीतरी तुझं लग्न होतच नव्हतं. पण आपलं लग्न शक्य नव्हतं म्हणून तू मला मनोमन तुझा पती मानलं असावंस... निदान प्रियकर तरी मानलं असावेस.. ‘मी अजून व्हर्जिन आहे’ असं तू मला दोन-तिन वेळा म्हणालीस... काय हेतू होता तुझा ते सांगण्यामागे? मी तुला त्यासाठी झापलंही होतं.... तरीच मी तुला ‘बेटी’ असं म्हंटलं की तुला ते आवडायचं नाही. सारंच भयानक आहे हे. छुपे हेतू तुझेच होते, माझे नाही. मी तुला बापाचे प्रेम दिलं, पण तू माझी मुलगी होण्याच्या लायकीची निघाली नाहीस. मला लाज वाटते तुझी. जाऊंद्या, तू तुझ्या बायालॉजिकल आईबापाचे जिथं उपकार मानत नाहीस, तिथं माझे उपकार काय मानणार?’
पुढे वाचा:
http://mahaakatha.blogspot.in/2015/08/blog-post_19.html